İNSAN GERÇEKTEN “ANNE OLUNCA ANLIYOR” HER ŞEYİ...

Sözlerin tükendiği sadece gözlerimden akan iki damla göz yaşı analtıyordu her şeyi... Bebeğim, canım kızım iyi ki dünyaya geldin. Seni hiç bilmediğin, anlatamadığım bir duyguyla seviyorum. Bu duygu hiçbir şeye benzemiyor. Senin gelişinle hayatımız değişti, mutlulugumuz, sevgimiz daha da arttı...

Hayatimiz artık ona göre şekillenmeye başladı. Sabahın ne zaman olduğunu, akşamın ne zaman geldiğini anlayamıyorum çoğu zaman (her zaman). Onunla uyuyup, onunla kalkıyoruz...

Uyuturken bana sarılması, gözlerimin içine baka baka “Annnne” demesi, evin içinde koşuşturup durması, evi dağıtması, onunla beraber oynamak kısacası her hali... 14 aylık şu an kızım... Şimdilik birkaç kelime edebiliyor, yürüyor, çok da güzel sarılıyor... Hayata onunla bakmak, onunla yaşamak çok güzel! Eşim ve ben kızımla artık daha mutluyuz, daha huzurluyuz.

Bu hayatta sağlıklı bir anne olarak yanında olmayı çok istiyorum.Ve bunun için de elimden geleni yapacağım kızım. Senin için... En büyük korkum; bana bir sey olursa kızım, Pınar’ım ne yapacak?.. Allah onu benden; beni ondan ayırmasın... Şimdi onu dünden daha çok, yarından daha az seviyorum.

Ben de bunları anne olunca anladım...

İyi ki varsın cimcimem, iyi ki doğdun, iyi ki hayatımızdasın...

Seni çok seviyoruz... Biricik kızımız Pınar Emen.

SİBEL EMEN