O BAKIŞLAR HİÇ DEĞİŞMEDİ...

Doktor kontrolünden sonra hemen sezaryene alındı ve küçük kızım dünyaya geldi. Haber verdiklerinde çok sevindim. Dünyalar benim olmuştu. Küçük kızım, misafirimiz İlayda, dünyaya “Merhaba” dedi. Annemiz narkozun etkisinde olduğu için onu ilk ben gördüm. Sonra onları odamıza getirdiler... Ve annemiz yavaş yavaş kendisine gelince kızımızı kucağına verdiler ve ilk iletişimleri anne kız arasında başladı. Çok güzel bir şey bu.

İlayda yatarken gözlerimiz birbiri ile buluştu. İnanamadım, daha dikkatli bakışmaya başladık. Eşime “İnanamıyorum, kızımız bana bir bebek bakışı ile bakmıyor, sanki bana gözleriyle bir şeyler anlatmak istiyor gibi bakıyor. Kızımız çok iyi bir gözlemci ve araştırmacı olacak” dedim. Geçen zamanla birlikte bunu gerçekten gözlemledim ve haklı olduğumu gördüm...

Masmavi olan gözleri 6. ayından sonra bal rengine dönmeye başladı. Ama o bakışları hiç değişmedi...

Şimdi 4. sınıfa gidiyor. Ve aynı olgunlukla yolunda ilerlemeye devam ediyor... Umarım aynı şekilde de devam eder.

Canım kızım... Kızlarım...

Bu arada bir de zeytin gözlü kızım İrem Melis var. Neyse onunla ilgili bir izlenimimi de daha sonra anlatırım.

Neşeli günler... Mutlu yuvalar...

Tamer Topaloğlu