ANNELİĞİ NE ZAMAN ANLARSINIZ?

Hani olur ya; hiç beklenmedik bir anda, hiç beklenmedik şeyler hayatınızda dönüm noktası olur. İşte böyle bir hikaye benimkisi. Abdullah’la geçen 2006’nın Ocak ayında tanıştık. Ben ona göre çok uçtum, o bana göre çok muhafazakar. O Konyalı’ydı, ben Zonguldaklı. İdeallerimiz birbirinin tam tersiydi. Savaş isterdi bu ilişki ve benim böyle bir ilişki için savaşmaya hiç niyetim yoktu doğrusu. Abdullah ise sadece aşıktı ve her aşık gibi bunların üstesinden gelebileceğimiz sorunlar olduğunu düşünüyordu. Neyse işte gel gelelim öyle bir hal aldı ki bizim durumumuz evlenmeye karar verdik. Ben yapamazdım artık onsuz ama işin içine aileler girince bizim sevgi için verdiğimiz güzel savaş tatsız münakaşalara dönecekti ve malum büyükler tahminlerimizde bizi yanıltmadılar. Bir toplu iğneyi bile sorun yapma kabiliyetine sahip aile büyüklerimizle evlilik için yola çıktık. Gözünün üstünde kaş var münakaşalarıyla 3 ay önce evlendik. Artık hayat için kocamla beraber savaşacaktık. 2 hafta önce öğrendik ki aramıza bir melek katılmak istiyormuş. Babası ve ben erken gelen bu mucizevi şeye o kadar çok sevindik ki hani aramızdaymış gibi. O büyümüş de bizimle yemek yer gibi, gezer gibi ne bileyim işte... Heyecanla geleceği günü düşünüp hayaller kuruyoruz. İlk konuşmasi, ilk adımı, yaşayacağı ilkleri konuşup mutlu oluyoruz işte. Hayatımızdaki bütün mutsuzlukları sildi bu Melek. Ve benim kanamam oldu. Doktor bebeğimizin içeride bizi terk etmeme savaşı verdiğini söyledi. Biz onu babasıyla büyütmüştük oysa ki... Okula gitmişti, kız ya da erkek arkadaşını anlatıyordu bize, ismi için babasıyla kavga bile ettik. Şimdi söyler misiniz bana anne olunca mı anlarsınız anneliği yoksa bebek anne rahmine düştüğünde mi?
 
Merve DOĞAN