Ayşe Gedik

Kebanlı ev kadını ve anne olan Ayşe Gedik babasının kendisini okutmamasının ve kocasının da aynısını kızlarına yapmasının ardından nasıl okuma yazma öğrendiğini ve kızlarını okuttuğunu anlattı: “Benim herif benim babamdan daha beterdi. Başkalarının çocukları hep okula gittiler, benim kızlarım onlara marum marum baktılar. Kendi kendime dedim ‘Benim çocuklarımın başkalarının çocuklarından ne eksiği var.’ Gül gibi kızlarımı okutamadım. Sıra üçüncü kızıma geldiğinde ‘Sonu ölüm de olsa ben bu kızı okutacağım.’ Herifim,  ‘Sen diğerlerini okuttun da sıra bunda mı?’, dedi. ‘Sen görürsün’  dedim. Evvel cahildik, bir şey bilmiyorduk. Hakkımız nedir ne değildir... Bu defa ben kazandım. Kızı okula kaydettim. Sonra diğer kızlarımı da okula kaydettim. Hayvancılık yaparak kızlarımı okuttum. Çocuklarıma yeter ki siz okuyun ben çobanlık yaparım yine de sizi okuturum, dedim. Okuyun ki benim gibi cahil kalmayın. Allah’ıma şükür, şimdi üç kızım öğretmen. Biri güvenlik görevlisi. Kızlarımla gurur duyuyorum... Okuyamamanın zararını çok yaşadım. Bir gün yine koyunları otlatırken baktım bir kız bana doğru geliyor. ‘Teyze’ dedi, ‘Keban Halk Eğitim’de okuma-yazma kursu var gelir misin?’ Gittim ki ne hoş. Önce kalem bile tutamıyordum şimdi hem okuyorum hem yazıyorum. Bize bedava kitap da verdiler. Kitapların hepsini okudum, bitirdim... Okuyabildiğim kadar okuyacağım hatta üniversiteye kadar da gideceğim. Önce ben kızlarımla gurur duyuyordum şimdi kızlarım benimle gurur duyuyorlar.”

Ayşe Gedik’in bulunduğu bölgede hem kızları hem de kendisi için verdiği mücadele ve okuma sevgisi umarız tüm kadınlarımıza örnek olur. Kendisini bu azmi, başarısı ve bilinci nedeniyle öpüyor, onunla gurur duyuyoruz.