Hüsnü Cengiz

Geçtiğimiz 1 Ağustos’ta kaybettiğimiz tiyatro sanatçıcı Sevgi Sakarya yaşamının son 4 yılını konuşamayarak geçirdi. Eşi Hüsnü Cengiz, 3kere beyin ameliyatı olan ve konuşma yetisini kaybeden Sevgi Sakarya’ya 4 yıl boyunca bebek gibi baktı. Pek az erkeğin yapacağı şeyi yaptı. Ameliyattan sonra sadece “Bu son” diyebilen eşi ile bu iki kelimeyle anlaştıklarını ise şöyle anlattı: “Komaya girdi. 1 ay yoğun bakımda kaldı. O arada, hastane mikrobu da kaptı. “Buradan çıkamaz” diyorlardı. Bense hiç umudumu yitirmedim. Yoğun bakımın önünden hiç ayrılmadım, geceleri de hastanenin önündeki arabamda yatıp kalktım. 1 ay sonra mucize gerçekleşti, uyandı. Ama sağ tarafı komple felçti. Konuşma merkezi de. Artık konuşamıyordu. Ağzından sadece iki kelime çıkabiliyordu: “Bu son!” Sebebini bilmiyorum, ondan sonraki 4 sene boyunca de sadece bu iki kelimeyi kullandı: “Bu son! Bu son!” İzah etmesi zor. Ama insanların konuşabilmesi için, illa kelimelere gerek yokmuş... Sevgi bize, “Bu son”la bütün derdini anlattı.”

Çoğu erkeğin bu tür zor durumları kaldıramayarak kaçmasına o kadar alışığız ki... Sevdiği kadını, olması gerektiği gibi, iyi günde de kötü günde de seven, en zor zamanında yalnız bırakmayan ve ona gözü gibi bakan Hüsnü Cengiz’i kocaman öpüyoruz.