Annelik ve çocukluk hallerine her daim tanık olan okul öncesi ortam ve çocukların mucizevi özellikleri hakkında birlikte düşünmeye ne dersiniz? Bunun için de ta gerilere gidip söze kendimden başlamak istiyorum.

Bundan yıllar önce 4 aylık bebeğim kucağımda ilk kez uçak yolculuğu yapmak üzere, uçakta yerlerimizi almış, kemerimizi bağlamıştık ki, hostesin güvenlik önlemi olarak verdiği uyarı beni çok şaşırtmıştı. Olası tehlike durumunda maskeyi önce kendime sonra bebeğime takacaktım. Nasıl olurdu? Ben annelik refleksi ile önce kucağımdaki en değerli varlığımı düşünürdüm.

Daha sonraki yıllarda ikinci kızımın da dünyaya gelmesi ile 2 çocuklu anne olarak anneliğin nasıl bir donanım, sağlık, güçlülük, sorumluluk ve beceri gerektirdiğini anladım. Ancak kendi özümü besleyerek iyi bir anne olabilirdim. Kendini feda etme anlayışı annelik yolculuğunda işe yaramayacaktı. Çocuklarıma iyi gelen anne kendinden vazgeçmeyen, kadınlığının keyfini süren; öğrenmeye devam eden, duygularını kabul eden ve paylaşan bir anneydi.

Bu anlayış bana sadece annelik serüvenimde değil; pedagoji ve psikoloji yolculuğumda, uzun yıllar okul öncesi çocuklarla yaptığım çalışmalarda da rehber oldu. Evet, yuvalar çocuklar için eşsiz deneyim ve doğal öğrenme ortamı sunan ortamlardır; ama aynı zamanda anneler için de kendilerini gerçekleştirme ve dinlenme fırsatı yaratabilen,  annelere bilgi kaynağı olabilen yerler olabilmeli.

Bu sayfalarda sizlerle okul öncesi ortamda çocuklar ve ebeveynler konusunda hiç bitmeyen konulardan bazılarını ele alıp paylaşacağım.