Hollandalı ünlü ressam Rubens’in kadınları dolgun hatlı, kavisli, feminen ve doğurgan formda figürlerdi.

Özellikle ayna önündeki aşk tanrıçası Venüs resmindeki yorum bu kadınların en bilineni.
Bu tip kadınlar özetle, “rubenesque kadınlar” olarak adlandırılır. Resimde oğlu, Venüs’e aynayı tutarak pembemsi sağlıklı yanaklarının izleyici tarafından görülmesini sağlar.

Bu tanımlama çok bilinmese de bu tür bedenlerin sanatsal ve hatta antik bağlantılarını da çağrıştırdığı için çok güzel bir tanımlamadır.

Plus-size beden tanımlaması gibi mekanik değil.

Kadın beden tiplerini meyvelere benzeten ekollere göre, kadın bedenine daha sanatsal bir bakış açısı getiriyor.

Özellikle Rubens’in popülerize ettiği bu prototipe günümüzde de rastlanıyor. Bu özel kadınlar yanlışlıkla şişman kategorisine alınıp elimine edilmeye de çalışılıyor.

Rubenesque kadın için amorf şekilsiz bir şişmanlıktan bahsedilemez. Rubenesque kadının hatları kavislidir. Özellikle bel kavsi ile üst beden ve alt beden ayrılır. İyi bir iskelet alt yapısı, düzgün ve bakımlı bir cildi vardır.

Rubenesque kadınlar aşırı baskıcı ve sınırlayıcı güzellik ideallerine karşı bir renktir. Güzelliğin farklı biçim, şekil ve renklerde olabileceğini bize gösterir.

Bu bedenler, estetik unsurlardan “görkem” sıfatının iyi bir temsilcisi. Görkem ise az bilinen estetik bir kavram. Dev bir yapıya girdiğimizde baskın gelen orayı estetik hissettiren asıl duygu görkem. Rubenesque kadınlar için de öyle.

“Bir dirhem et bin ayıp örter” atasözününün yağ ile ilgili kusur örtücü anlamları doğrudur. Rubenesque kadınlar yavaş yaşlanırlar. Oranlarını bozmayan yağları en değerli bölgeleri olan yüzlerini korur.

Rubenesque kadınlar baskıcı tek tip güzellik anlayışına ve güzelliğin kültürel emparyalizmine karşı bir çözüm yoludur.