Ünlü ressamların aynaya bakan Venüs yorumlarını her zaman ilgiyle izlemişimdir. Bu yorumlarda rahat bir divanda yana doğru  uzanmış, hatları oldukça dişi ve dolgun olan kadınlar aynada kendilerini seyrederler.

Böyle bir durumun gerçekte olamayacağını ve fizik ilkelerine aykırı olduğunu öğrendiğim zaman oldukça şaşırmıştım. Dışarıdan bakan bir gözün aynaya bakan kişinin yüzünü aynada görmesi mümkün değildi.

Bu durum Venüs etkisi olarak biliniyordu ve  ancak sanatta gerçekti.
Yine de aynaya bakma eylemi cinsel kimliğin gelişimi için gerekli görünüyor. Özellikle bir kadının aynada kendisini izlemesi ve beğenmesinin özsaygı başta olmak üzere sayısız yararları var.

Bedenle barışık olmak için en yalın ifadeyle mutlu olmak için bedenin kişinin cinsel kimliği ile uyumlu olması şart. Bu koşul  ikincil seks karakterleri olarak adlandırılan özellikleri konuşmayı gerektiriyor. Pek çok bedensel özellik bu konuya giriyor. Kıllanma şeklinden adem elmasına kadar…

Kadın bedeninde eklemler, kas konturları ya da kirişler daha az belirgin. Yağ dokusu kalınlığı ile birlikte bedendeki yansıma ise kavisler ve akışkan çizgiler…

KAVİSLER VE AKIŞKAN ÇİZGİLER…
Dişi yapı, bu dişi özellikleri aynada görmek ister.  Kendisini dişi olarak algılaması bir ihtiyaç. Göremediği zaman ortaya çıkan ise cinsel  kimlik sıkıntıları ve onun sosyal ve psikolojik yansımaları.

Meme büyütme yaptığım bir bayandan işittiğim  sözler bu karmaşık durumu özetliyordu: “Kendimi şimdi  dişi hissediyorum. Aynaya bakmaktan kendimi alamıyorum.”
İşlemden önce düz  ve bir oğlan çocuğunu andıran hatları projeksiyon ve derinlik kazanmıştı. Daha az renkli ve keskin beden tavır ve jestleri yerine yumuşak feminen tavırlar ve biyolojik yapısına uygun bedenini gururlu taşıyan mutlu bir birey ortaya çıkmıştı.