Bir süredir TEOG sınavına girecek olan 2002 doğumlu çocuklarla bireysel ve grup çalışmaları yapıyorum...
(Bu arada, benim biricik kızım da 2002 doğumlu!..)
Çocukların çalışmalardan sonra kurduğu "ortak" cümle şu:
"Ohh, kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum..."

Burada bardağın dolu tarafı; yaptığımız çalışmaların çocukların günlük yaşamda kendilerini iyi hissedişlerle deneyimlemelerine hemen yardımcı olması!.. Ki, çocuk yaptığımız çalışmadan çıkar çıkmaz; yeniden doğdum, diyor...

Burada bardağın boş tarafı ise, biz ebeveyn ve eğitimcilerin çocuklarımızın özleriyle olan bağlantılarına her gün farkında olmadan çentik atıyor oluşumuz... Ki, çocuklarda bile özle olan bağlantı (dayatmalarımız vesileyle) o kadar zayıflıyor ki, çocuk yaptığımız çalışmadan çıkar çıkmaz, özüyle bağlantıya yeniden geçtiğini kalbinde hissedip; yeniden doğdum, diyor...

BİZ, ÇOCUĞA NE YAPIYORUZ?!.
Çocuğun neşesine, çocuğun içtenliğine, çocuğun masumiyetine gıpta edip edip de...
Çocukları neşeden yoksun bırakan, çocuğu kendiyle kavga ettiren, çocuğun çocuk kalmasına izin vermeyene; kısaca çocuğu; bu yüce emaneti paçavraya çevirene ne denir?!.

SİSTEM!!!
İşte, o Sen'sin, o Ben'im, o biziz!..

ÖLÜ BALIK GİBİ BAKAN ÇOCUK İSTER MİSİN?!.
İSTEMİYORSAN SAÇMALAMAYI KES!..
Şu başarı saçmalığından da özgürleşsek artık!..
Çocuklarımıza bile sınavların kaderlerini belirlediğini öğrettik!..
Kader özgür iradedir!..
Çocuklar sınava giriyor, binlercesi hiç hata yapmadan çıkıyor!..
Binlercesi de onlarca hata yapıp çıkıyor!..
Ne başarısı yahu!..
Bizler bok denizinde yüzdük yüzdük yetmedi; ille çocuklar da yüzsün istiyoruz...
Su akar yolunu bulur!..

Bırakalım da çocuklar tüm tanımlardan özgür, sadece kendileri olsunlar!..
Ve böylece neşede olsunlar, sevgide olsunlar, hayatta ve hayat dolu olsunlar!..
Kendin olmak yeterincedir!..
Mucize budur!..
Bir başarı var ise eğer o da budur!..
Bu hayatta kendin olmak "başarı"dır!!!

İllüzyonun illüzyon olduğunu bildiğimizde illüzyonlarla savrulmaktan özgürleşiriz... Sistem sınav var, sınava gireceksin, diyor... Ve fakat sınava giren çocuk bunun hayat mebat meselesi olduğunu sanıyor... Çünkü öyle öğretiliyor!..
Oysa hayat bu değil, su akar yolunu bulur; yol yaratır... Çocuklarımız su olup aksınlar; akıp yollarını bulsunlar... Ve öyledir...