Okullar kapandı ve çocuklarımızla dipdibe geçecek bir 3 ayın daha içine girdik bile... İtiraf etmem gerekirse, çocuğu bunaltmadan “yaz tatili” beklentilerine cevap verebileceğim, ama kendi işimi gücümü de devam ettirebileceğim bir ara formül düşünmekteyim, yaklaşık 3 yaz başıdır...

Yaz okulları, tatiller vb.; aslında bu kavramların hepsi cılız kalıyor, annelerin üzerine çöküveren bu gibi zaman dilimlerinde herkesi mutlu edecek formüller bulma telaşında... Eskiden bizim çocukluğumuzda okullar kapandı mı, sabahtan akşama oynamaktan başka aklımıza bir şey gelmezdi, düzenler de bizim için özellikle yaratılmazdı.

Şimdi öyle mi, bizler çocuğa uygun düzen yaratma konusunda aşırı çaba sarfeden ebeveynler olduk... Son 10 yıldır özellikle bakın aile yapıları oldukça farklılaştı. Babalar bile çok değişti. Biliyorsunuz ben onlara “yeni babalar” diyorum. Ne kadar takılsam da beğeni ve gururla izliyorum yeni babaları... Çocuğa ebeveynlik etmede anneleri aratmaz oldular, tam da olması gerektiği gibi; malum en az anne figürü kadar, baba figürü de gerek çocuğa...

Geçtiğimiz hafta sonu kızımın sınıf arkadaşlarından biri doğum gününü halasının Tuzla’daki evinde havuz partisiyle kutladı. Yol uzun ve ortada bir havuz söz konusu ya, babaların çoğu birer bodyguard misali çocuklarının başındaydı. Sonra okula kayıt, okulun ilk günü, mezuniyet töreni, doktor muayenesi vb. durumlarda artık eskisinden çok daha fazla sayıda baba çocuğuna severek eşlik ediyor. Eee, günümüz annelerinde de keramet yok değil, onlar da babaların çocuklarıyla ilişki kurmalarını daha ilk günden teşvik ediyorlar. Sonuçta, anne babanın dengeli görev paylaşımı ve her iki ebeveynin koşulsuz sevgisiyle; çocuklar günümüzde daha özgüveni yüksek bireyler olarak büyüyor. Bütün babaların, (eskilerin de) Babalar Günü’nü kutluyorum. İyi ki varsınız, diyorum.