“Elif, çok severek evlenmişti. Eşi ile mutlu bir hayatları vardı. Bir çocukları olmuştu. Aradan yıllar geçtikçe, evlilikleri rutinleşmeye başladı. Evet mutluydu. Sorun yoktu, ancak bir şeyler eksikti. Bu eksikliğe tam olarak bir isim de veremiyordu. Bir sabah maillerine bakarken, “Yeni sen” konulu bir mesaj gördü. Okudukları karşısında heyecanlandı. Hemen aradı. Konuşma sonrası çalışmaya katılmaya karar verdi.

İlk çalışma ona değişik gelmişti. Varoluşçu Psikoterapi, NLP, Yaratıcı İmgeleme Teknikleri, Meditasyon...  İlk anda grupta bulunan iki yeni kişi arasında konuşmaya çekinmiş olsa da, sonra hafiflemiş hissetti. İlk anlardaki gerginlik kalmamıştı.

O akşam aylar sonra ilk kez derin uyuduğunu fark etti.

Hafta da bir gün bu çalışma artık onu hafifletiyordu. Gerçi uygulayıcılar, ısrarla bir şeyleri anlatamadığını söylüyorlardı. Eğer onları da paylaşmış olsa duyduğu hafiflik daha da artacaktı. Ancak, yaşadıkları ona özeldi ve konuşmamaya kararlıydı; çok gerilerde kalmıştı. Gerek yoktu yeniden konuyu açmaya.

Çalışma ilerledikçe, grup arkadaşlarının hayatlarında somut olarak birçok yenilik olmuştu. Gerçi onlar çalışma sırasında defalarca ağlamışlardı. Uygulayıcılar buna “kırılma” veya “yüzleşme anı” diyorlardı. Oysa Elif tek bir gözyaşı bile dökmemişti. Kendini iyi hissediyordu, bu ona yetiyordu. O gün çalışma sırasında farklı bir şey oldu. Geçmişi yeniden yaşama meditasyonunda, işte o yıllardır kimseyle paylaşmadığı, konuşma gereği görmediği olayları yeniden yaşadı. Bu kez kendini tutamadı ve hıçkıra hıçkıra ağladı. Kelimeler ağzından döküldükçe kendini hafiflemiş hissediyordu… Ohh nihayet yaşadıklarını anlatmıştı.  İşte şimdi “Yeni sen” gerçekleşiyordu.

Aslında hepimiz, yenilenmeyi, kendimizi değiştirmeyi arzuluyoruz. Bunu gerçekleştirebilmemiz için, cesaretle geçmişle, yaşadıklarımızla yüzleşmemiz, kabul etmemiz ve affetmemiz gerekiyor. Evet, affetmemiz şart!

Affetmek, sırtımızda yük olarak taşıdıklarımızdan kurtulmak demek. Karşımızdaki kişinin, acı çekmesinden feragat etmemiz demek.

Değiştiremeyeceğimiz gerçekleri kabul etmek, hayatımızın sorumluluğunu elimize almak,  belirsizliklerden kurtulmak, kendini ve geçmişi bağışlamak, “Yeni sen”e adım atmanın basamakları demek…

“Yazıldığı kadar kolay değil” dediğinizi duyuyorum. Siz niyet edin, eyleme geçin, gerisi kolaylıkla gelecek. Buna inanın.

Çalışmaya başladığımız kişiler bu değişimleri yaşadıkça, kendi hayat sorumluluklarını ellerine aldıkça, gelecek için endişeleri kalmıyor.

Unutmayın, değişimi siz yapabilirsiniz, kimse sizin yerinize değişemez!
 
Şu an karar anı, ya geçmişteki “sen” ile yaşamaya devam edeceksiniz, ya da cesaretle yeni “sen” için adım atacaksınız.

Tercihiniz?..

Sevgiyle...