Sizin bebeğiniz de meme emmeye çok düşkün mü? Siz bebeğinize kolay bir şekilde memeyi bıraktırabildiniz mi? Bu yazımla bebeğimin ilk veda’sını sizlerle paylaşmak istiyorum…

Memeden kesme konusunda uzmanlar şöyle diyor;

“Memeden kesme bebeğin yaşamında önemli bir dönemdir. Bebek anne memesini emmeyi tamamen bırakarak, tüm gıdasını diğer besinlerden almaya başlar. Anne için de, bebeği ile arasındaki çok özel bir ilişkinin sonlandırılması anlamına gelen memeden kesme kararı tamamen kişisel olarak verilecek bir karardır. Bu kararda annenin işe başlaması, annenin veya bebeğin sağlık sorunları ya da sadece artık zamanın geldiğinin düşünülmesi gibi nedenler etkili olabilir. Memeden kesme kararınızın nedeni ve zamanı ne olursa olsun, bunun çok sabır ve anlayış gereken bir süreç olduğunu unutmamalısınız.

Bu tamamen sizin vereceğiniz bir karardır ve siz ne zaman memeden kesmeye karar verdiyseniz, doğru zaman o zamandır. Uzmanlar, bebeğin sağlığı açısından ilk 6 ay sadece anne sütü ile beslenmesini, 6 aydan sonra ise en azından 1 yaşına kadar katı gıdalarla birlikte anne sütüne devam edilmesini önermekte. Bazı uzmanlar da ilk doğum gününden sonra memeden kesme sürecine başlanmasını, bu dönemde bebeklerin değişimlere daha kolay uyum sağladıklarını belirtmektedirler. Örneğin, 2 yaşında bir çocuğun memeye bağlılığının daha kuvvetli olacağı ve bırakmasının daha zor olacağı düşünülmektedir. Bunun yanında 1 yaşındaki çocuk daha fazla katı gıda aldığından memeye ilgisinin doğal olarak azalacağı ve bu dönemde anne sütü talebinin azalması nedeniyle süt üretiminin de azalma gösterdiğini ve dolayısıyla emzirmemekten dolayı memelerde şişkinlik ve ağrı oluşma riskinin düştüğü de belirtilmektedir.

Anne ve bebeğin fiziksel ve duygusal olarak hazırlanmaları için memeden kesmenin aşamalı bir süreç olması gerekir.”

KEREM MEMEYİ NASIL BIRAKTI?
Günlerce okudum, araştırdım. Ben Kerem’e memeyi nasıl bıraktırırım. Çünkü artık yapışık yaşar haldeydik. Yaşı ilerledikçe az emer kısmı bizim tecrübemizde tam tersi olarak gelişti. Aylar ilerledikçe, emme sayısı arttı. “Günde kaç kez emiyor?” sorusuna yanıtım, 15-16 kez idi. Hele geceleri kabus gibiydi. Her gece en az 8-9 kez uyanıyor ve meme istiyordu. “Su ver, her zaman emzirme” önerileri yazık ki sonuç vermedi.

Bu gidişata “Dur” deme vakti geldi. İlk aşama olarak telkinler başladı. “Sen abi oldun, artık meme emme.” Yok bu kısım Kerem tarafından hiiiiç dikkate bile alınmadı. Sanki başka birinden söz ediyormuşçasına o istemeye devam etti. Vermediğim zamanlarda o yeni teknikler geliştirdi. Eline kitap alıp geldi. “Anne tap oku, men meme.”  Yani, “Anne sen kitap oku, ben de meme emeyim.” Bu durum için özel bir oturuş bile yarattı. Günde 6-7 kitabı baştan sona kadar okuduğum oldu.

İkinci aşama için ben okulu örneklemeye başladım. “Kerem sen yakında okula gideceksin, okula giden çocuklar meme emmez.” Bu kez benden okulu anlatmamı istiyordu. “Sana çanta alacağız, yeni kitap ve kalemler alacağız. Öğretmenin sana yeni oyunlar, bilgiler öğretecek…” Vee bir bakmışsın, bizim bücür yüzünde en sevimli gülümsemesi, beni öpüyor. Kucağıma geliyor ve “Meme” ağlama yok, ısrar yok. Sadece en sevimli hali ile talep ediyor.

KARARIMI VERDİM VE…
Bir gece kendimi sorguladım. Kim kime bağımlı? Kerem mi memeye, ben mi Kerem’e? Karar anı oldu. Zaten uzun zamandır da istiyordum. Kendimce tarihi belirledim. Ve o sabah tüm ısrarlarına tüm uygulamalarına karşı koydum. İki gün boyunca çok yoğun bir program yaptım. Nerdeyse boş vaktimiz olmadı. Geceleri de anneannemizde kaldık. Akşam “nine ve dede” ile olmak ona da değişik geldi. Ve bitti. Sadece 2-3 gece ağladı. Gündüzleri yoğunluğu devam ettirdim. Geceleri istedikçe, “Meme yok Kerem’cim” diye kararlı ve tutarlı olarak devam ettirdim. Sonuç, bitti!

Gözümde büyüyen, “Ya günlerce ağlarsa, ya unutmazsa, ya benim direncim kırılırsa, ya hırçınlaşırsa” soruları hepsi bitti ve geçti.

Elbette bitecek, doğal bir sonuç bu. Ancak anne kararlı olmalı. Kendi adıma onun büyüdüğünü, bağımsız bir birey olduğunu kabul etmem zaman aldı. Benim için memeden kesme, oğluşumun büyüdüğünü, kabullenme sürecim oldu.

Sevgili anneler, siz de bebeğinizi memeden kesecekseniz, bebeğinizin artık bebek değil de bağımsız bir birey olduğunu kabul ederseniz işin en büyük kısmını geçmiş oluyorsunuz. Ve inanın olay işte tam o zaman bitiyor. Artık o bizim kucak bebeğimiz değil. Yetişkin birey olmaya doğru ilerliyor. İşte bu ilk veda aslında büyümeye ilk merhaba’nın adımı oluşturuyor.

Sevgiyle…