Küçük çocuğu olan anneler bilir, çocuklarını her gün oynatabilecekleri tek yer, çocuklar için yapılmış parklardır. Kum oynasın, eğlensin, sosyalleşsin diye parklara gidilir. Ancak bu parklardan sadece çocuklar mı yararlanır? Hayır! Hatta işlevsel olarak çok yönlü olduklarını söyleyebiliriz.

Geceleri park, içki tüketim alanı haline gelir. Gecenin hızlı geçtiğini yerde bulunan boş şişelerden anlamak kolaydır. Eğer neşesi bol ise sirtaki yapılmış ve şişeler kırılmıştır. Bol şişe kırıkları etrafa yayılmıştır. Elbette bol izmaritler eşliğinde.

Öğle saatlerinde ellerinde örgüleri, yanlarında çiğdemleri ile teyzeler, serinlemeye ve sohbet etmeye gelirler. Keyifli sohbetlerine “çıt çıt çıt” çitledikleri çiğdemler eşlik eder. Bazıları sigara bile tüttürür. Hatta çocuklar gürültü yaparsa, bazılarının “Şişşşşttt gidin az ileride oynayın” dediklerini bile duyabilirsiniz.

Öğleden sonra okulu kıran gençler buraya gelir. Ellerinde meyve suyu şişeleri veya paketli yiyecekleri ile alan bu kez onlara tahsis edilmiştir. İlk sigaralar bu park alanlarında yakılır.

Hava biraz kararmaya başlayınca, park bu kez sevgililere aittir. Sanki gizli bir sözleşme varmışçasına herkes birbirinin zaman dilimine saygı duyar ve parkı ilgili kişilere bırakır. Sevgililer el ele tutuşur, sarılır, tartışır, güler, öpüşür, koklaşır.

Akşam vakitleri ilerledikçe park yine içkili geceye hazırlanır.

Bu grupların dışında günün ve gecenin her saati park, sokak kedi ve köpeklerine aittir. Öyle ki hepsinin köşesi bile ayrıdır. Park, yaşamaları için dizayn edilmiştir adeta. Oyun alanı içinde bulunan kum havuzu, tuvalet ihtiyaçları için, bankların kenarları, kendilerine bırakılan yiyecekleri yemeleri için idealdir. Bazı kediler, güneşte bu bankların üzerinde uyumaya bayılır. Köpekler de çimlere uzanarak yorgunluk atarlar.

Peki, küçük çocuklar ne vakit burada oynar?

İstedikleri zaman mı?

Anne-babalarının işten çıktıkları zaman mı?

Evet, çocuklar burada oynar. Oynar da annelerinin içleri rahat olur mu? Bildiğim, konuştuğum kadarıyla HAYIR. En azından benim yakın çevrem için hayır. Kum oynasın diye kum havuzuna bıraksam, yanında tuvalet ihtiyacını karşılayan bir köpek. Ayrıca kumun içinde bol izmarit. Yerler çerez pisliği. Böyle bir manzara karşısında anneler nasıl gönül rahatlığı ile çocuklarını oynatabilir?

Kediler, köpekler günün her saati burası bizim der gibi parkları sahiplenmiştir. Zamanı gelen misafirleri ile bir şekilde anlaşır, mekanlarını paylaşırlar. Ancak aynı anlaşmayı küçük çocuk anneleri ile başarmaları kolay değildir. “Hoşşt, git, gelme” sözlerine bazen hırlayarak yanıt verirler.

Şimdi soruyorum? Bizler çocuklarımızı nerede oynatalım? İlçe Belediyeler parklara ilgilenmez. Büyükşehir Belediyesi ayda bir gelir, salıncakları ve kaydırakları boyayıp gider.

ÇÖZÜM?
Bebek ve küçük çocuk anneleri biz de bir araya gelip karşı çıkalım! Cam kırıksız, izmaritsiz, kedi-köpek pisliği olmayan temiz park alanları istiyoruz!

Adı üstünde “çocuk parkı” olan alanlarımıza sahip çıkalım ve parklarımızı çocuklarımızın, sağlıklı oynayabileceği alanlara çevirelim.