Hepimizin çocukken kurduğu hayaller vardır. Bu hayallerimizin bir kısmı gerçekleşmiştir, bazılarını unutmuşuzdur bile... Peki, gerçekten tutku ile bağlandığımız hayaller? İşte bu tutku ile bağlandığımız hayallerimizi gerçekleştirebilmişizdir. Bu hayallerimize gülseler de, dalga geçseler de asla vazgeçmediğimiz için onlara ulaşmışızdır.
 
Yeni Çağın Çocukları adlı kitabımda bununla ilgili şöyle bir hikâye yazmıştım. Kahramanımızın adı; Kerem. Dilerim kendi Kerem’im de böyle tutkulu ve kararlı bir çocuk olur.
 
“Kerem, sürekli olarak oyuncak arabaları ile oynuyordu. Arabaları ile oynarken seslerini çıkarıyor, onları yarıştırıyordu. Arabaları ile saatlerce oynayabilirdi. Trafikte giderken araba modellerini öğrenmeye başladı. Bu konuda giderek kendini geliştirdi. Arabaların motor hacmi, beygir gücü, silindir sayısı, azami hızı ve daha birçok ayrıntıyı öğreniyordu. Bunları öğrendikçe, büyüdüğünde alacağı arabanın hayalini kurmaya başladı. Porsche almak istiyordu. Porsche Boxster, Cayenne, Carrera, Cayman posterleri odasını süslemeye başlamıştı.

Yarış modellerini de ezberlemişti. Ancak Kerem için varsa yoksa klasik olmuş 911 modeli. 911 Turbo motor gücü onun için de bir numaraydı. 4.2 saniyede 100 km/s hıza ulaşması ise, Kerem’i adeta büyülüyordu. Porsche araba koleksiyonunu günden güne geliştiriyordu. Artık değişik arabalar yerine daha seçici davranıyordu. 911 modelin 1964 yılından başlayarak neredeyse tüm modelleri vardı.

Bu hayalini arkadaşları ile paylaştığında herkes ona gülüyordu. Arkadaşları arasında sevilen, aranılan bir çocuktu. Konu arabalara ve Kerem’in Porsche alma olayına gelince, gülüşmeler ve dalga geçmeler başlıyordu. Bu tutkusundan büyüdükçe de vazgeçmedi. Üniversite sınavına girdiği gün, yanına dergiden kesilmiş 911 fotoğrafını da almıştı. Sınav başlamadan bu fotoğrafa bakıp kendini motive etmişti. Çok istediği tıp fakültesini iyi derece ile kazandı. Annesi ve babası, Kerem’in okul başarısından dolayı çok mutluydu. Bir de şu, Porsche tutkusu olmasa her şey daha da kolay olacaktı. Her şeyi almayı düşlediği arabaya programlıydı. Evet, insanın hayallerinin olması çok güzeldi. Ancak bu kadarı da fazlaydı. Hesap ortadaydı. Maddi durumları bu arabayı almaya yeterli değildi. Ara sıra araba koleksiyonundan bir Porsche seçip onu sürüyordu. Kendini gerçeğini sürerken düşlüyordu. Annesi ve babasına göre artık çocuk değildi. Tıp fakültesinde okuyan bir yetişkindi. Önceliğini okulunu bitirip, başarılı bir doktor olmaya vermeliydi.

Aradan yıllar geçti. Kerem uzmanlık sınavlarını da vermişti. Artık mesleğinde uzman bir doktordu. Akademik kariyerine devam etti. Doçent olmuştu. Yaptığı başarılı çalışmalar, yayınladığı makaleler sayesinde, çok güzel bir transfer teklifi aldı. Özel bir hastanede bu çalışmalarına devam edebilecekti. Kerem, hastane yönetimi ile görüşmeye gitti. Hastane yönetiminden yüksekçe bir transfer bedeli istedi. Bu para çocukluktan beri hayallerini süsleyen birkaç yaşında bir Porsche’ye yetiyordu. Kerem yıllardır hayalini kurduğu arabasına sahip olmuştu. Bunu da başarılı iş kariyeri ile gerçekleştirebilmişti.”

Bu hikâyeye baktığımızda, Kerem sürekli hayal kuruyor (sağ beyin). Tıp fakültesini kazanıyor, sayısal ağırlıklı sınav kazanmış (sol beyin). Ailesi mantıksal yaklaşım içinde. Arkadaşları gülüyor. Normal şartlar altında bu tutkusundan vazgeçip, mantıklı düşünmesi ve unutması gerekir değil mi? Unutmuyor. Vazgeçmiyor. Neden? Oyuncak araba koleksiyonu yüzünden. Yaşı büyümüş olsa da ilk çocukluk dönemi arabaları ve oyunları hayalini canlı tutmasını sağlıyor.

 
Hayallerinize dikkat edin, gerçekleşebilir. Sizin ve çocuklarınızın tüm hayallerinizin gerçekleşmesi dileğiyle...

Şimdiden iyi bayramlar diliyorum.

Sevgiler...