|
|||
Yalnız!..
“Şeytan yokladı, derler ya, işte şimdi öyle oldu” diyecektim. Kimse yoktu, kendi kendime de demedim... Ondan az önce de hapşurmuştum. Biraz bekledim, ses gelsin diye, “Sen de gör” diyecektim... ***************
Sonra sevdiklerim, sevgililerim gitti. Ben onlara dünyalarımı vermek isterken, onlar başka dünyaları keşfe çıkmıştı bile. Tüm evrendeki tek varlık bendim sanki. Yalnızlık tanımı yaptım kendi kendime; “Yalnız olduğunda yalnız hissetmezsin ki kendini, sevdiğin yanında olmadığında yalnız hissedersin” dedim... Kaybettiklerim arttıkça yalnızlığım da artıyordu. Ve her zaman bir şeyleri kaybediyordum. Herkes gibi... Zordu... Tamamı yıldız futbolcularla dolu bir takımın orta sahasındaki koşmak zorunda olan adamın zorluğuydu bu sanki... Herkes şov yaparken, eğlenirken ve pohpohlanırken koşması gereken, açık kapaması gereken sendin. Koşulması gereken çok alan, kapanması gereken de çok açık vardı... Peki ya yetecek kadar gücün... ***************
Bir dramada oynuyordum sanki. Dramanın iki ismi vardı; “Ben bunları haketmedim” ve “Bana bunu nasıl yaptılar”... Dramanın zirve noktası da belliydi; elimde olduğunu sandığım her şeyi kaybetmem... Sonra soru geldi: “Kendini tanımladığın rollerinden özgürleştin mi? Yoksa, onları hâlâ çok mu seviyorsun. Kendine acıma, suçluluk ve yargılama dolu bir dünyayı sırtında taşımak çok yorucu değil mi? Hayatının anlamını sana bunlar mı veriyor, hayatını bunlar mı anlamlı kılıyor?Kim olduğunu sanıyorsun sen?..” ***************
Sev... Bu evrendeki herkesin yalnız olduğu gerçeğini kabullen... Yüklerini sırtından indir... Sadece elinden geleni yap, gelmeyenler için hayıflanma... Kendi yazgını yarat... Kendin ol... Sen sonsuzluğun en güzel ifadesisin, unutma... ***************
|
|||
Yazarın Diğer Yazıları | |||
- Bebek - Güven bana... - Unutmayacaksın - Bir varmış... - Alacak-verecek... - Sınav... - Pencere - Değiştir... - Öğle yemeği… - Bak, yine yaptın... - İyi ki... - Beni bul! - Yamuk - Yeni... - Lunapark… - Anlamı var... - Biliyor musun? - Gün... - Yaşamın… - Pofu, Pamuk, Nejat, Mişa... - Gitmek... - Yalnız!.. - Ve top ağlarda... - Bana... - Gücüne güç katmaya geldik... - Can Cin Cun... - İyi ya da kötü... - Kendine gel... - Ben kumralım di’mi anne? - Belirsiz... - Hiç sormadım ki!.. - Hayatının tamamı... - Oyuna devam... - Devam et... - Korkuyor musun? - Ben ağladım, o gitti... - Al senin olsun... - Sadece yap... - Korkma... - Hepsini isterim... - Sen gideli... - Hepsi senin... - Güzel bir hayat seç kendine... - Sen büyü, ben bekliyorum... - Aşık olacaksın... - Babamdın!.. - Büyüyorsun işte!.. - An... - Ben küçükken... - Umut, Tanrı’nın lütfuyla yaşayamayanlar içindir... - Sen de kendi hikayelerini yaşayacaksın kızım... - Evet, hâlâ yaşıyorum!.. - Ne yapacak şimdi yavrucak? - Aç gözlerini!.. - Pinokyo ve ben (2) - Pinokyo ve ben (1) - "Erkek adamı kurtarmak" - Uyan yakışıklı, sabah oldu... |
anneoluncaanladim.com'u ziyaret etmek için tıklayın |
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE |