HALUK BAYLAN
haluk@anneoluncaanladim.com
Ben kumralım di’mi anne?

Bak yine bir şeyler öğrendik. Başımıza gelen her şey deneyim kazandırıyor bize, tecrübeleniyoruz, oluyoruz yavaş yavaş, farketmeden... Bazen benim için “Kocaman adam bu,  bir sürü şey biliyordur” diye düşünüyorsun belki, ama ben de yeni öğreniyorum bir çok şeyi. Daha önce deneyimlemediğin bir şeyi nasıl bilebilirsin ki yoksa, sadece tahmin edersin, inanırsın veya umursamazsın. Ama deneyimleyince o bilgi senin olur artık, sen de onun... 


**********

 

Yan dairemize taşındığı andan itibaren bütün dikkatim, fikrim ondaydı; öyle güzeldi ki... Ben görür görmez tutulmuştum. Kapıda tesadüfen (!) karşılaşmak için kendi evimin kapısının önünde neredeyse nöbet tutar durumdaydım. Diyeceğim en fazla “Merhaba” veya “İyi günler” falan olabilirdi. Gelebilecek cevap da aynı şekilde haliyle ama yetiyordu bana. Onun o güzel sesini sadece bana “Merhaba” diyebilmek için kullandığını bilmek bile başlıbaşına mutluluk sebebiydi...

Biz ne zaman bahçede top oynamaya başlasak, pencereden bizi seyrettiğini bilirdik. Ve ben bu durumda çok avantajlıydım. Bizim civardaki en iyi futbol oynayan çocuk bendim, hatta Beşiktaş’ın Özkaynak düzeninde oynuyordum da... Olmayacak hareketleri yaptıktan sonra, göz ucuyla pencereyi kesip o sırada orada olmadığını ve benim hareketimi görmediğini farkettiğim zamanlardaki hayal kırıklığını hiç unutmam... Ama ben artistlik hareketlere devam ederdim. Röveşata atardım betonun üzerinde, uçarak kafa vuruşları yapardım dizlerim acıyarak, herkese güzel çalımlar atardım tekme yesem de... Sonra hemen yan gözlerle bakardım, o gördü mü diye. Genelde görmezdi...

Aradan aylar geçti, babasının tayini çıktı ve taşınmaları gerekiyordu. O kadar özlemiştim ki onu, o daha gitmeden...

Taşınmalarına yaklaşık bir hafta kala en yakın arkadaşımla birlikte apartmanın önünde otururken yanımıza geldi ve “Ben birinizden hoşlanıyorum biliyor musunuz” dedi... Ağzım açık kalakalmıştım. “Hangimiz” diye sorduk. “Kumral olanınız” dedi, utangaç bir şekilde gülümsedi, arkasını döndü ve hızla uzaklaştı yanımızdan...

Arkadaşım ve ben gözgöze geldik. “Ben kumralım oğlum” dedim hemen. O da “Hayır, ben kumralım bir kere” dedi... Koşa koşa eve geldim ve anneme sordum, “Anne, ben kumralım di’mi?”... “Saçmalama oğlum” dedi annem, “Sen esmersin tabii ki...”

10 yaşındaydım esmer olduğumu öğrendim.

Sadece esmer olduğumu mu?


  *********

Bazen yeni deneyim istemeyeceksin hayatında. Her şey aynı kalsın, rutin devam etsin, seni yormasın isteyeceksin, korkacaksın yeninin sana getirebileceği olumsuzluklardan. Ama her şey hep değişecek yine de... Rutinin içinde bile bir sürü değişim yaşayacaksın. Kendini sakınırken hep içinde bulacaksın yine de farklı olayların, hislerin...

Esmer olduğunu, kumral olmayı en çok arzuladığın anda öğreneceksin...


Yazarın Diğer Yazıları
- Bebek
- Güven bana...
- Unutmayacaksın
- Bir varmış...
- Alacak-verecek...
- Sınav...
- Pencere
- Değiştir...
- Öğle yemeği…
- Bak, yine yaptın...
- İyi ki...
- Beni bul!
- Yamuk
- Yeni...
- Lunapark…
- Anlamı var...
- Biliyor musun?
- Gün...
- Yaşamın…
- Pofu, Pamuk, Nejat, Mişa...
- Gitmek...
- Yalnız!..
- Ve top ağlarda...
- Bana...
- Gücüne güç katmaya geldik...
- Can Cin Cun...
- İyi ya da kötü...
- Kendine gel...
- Ben kumralım di’mi anne?
- Belirsiz...
- Hiç sormadım ki!..
- Hayatının tamamı...
- Oyuna devam...
- Devam et...
- Korkuyor musun?
- Ben ağladım, o gitti...
- Al senin olsun...
- Sadece yap...
- Korkma...
- Hepsini isterim...
- Sen gideli...
- Hepsi senin...
- Güzel bir hayat seç kendine...
- Sen büyü, ben bekliyorum...
- Aşık olacaksın...
- Babamdın!..
- Büyüyorsun işte!..
- An...
- Ben küçükken...
- Umut, Tanrı’nın lütfuyla yaşayamayanlar içindir...
- Sen de kendi hikayelerini yaşayacaksın kızım...
- Evet, hâlâ yaşıyorum!..
- Ne yapacak şimdi yavrucak?
- Aç gözlerini!..
- Pinokyo ve ben (2)
- Pinokyo ve ben (1)
- "Erkek adamı kurtarmak"
- Uyan yakışıklı, sabah oldu...
anneoluncaanladim.com'u ziyaret etmek için tıklayın
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE