|
|||
Babamdın!..
Benden az önce açmıştın
gözlerini. Uzun ve derin bir karanlıktan gelmiştin. Belki de nereye
doğru gideceğini uzun süre bilemedin. Bu yüzden ya gitmedin, ya da gidemedin. Ve belki de, sonunda
geldiğin karanlığı özleyip, ışıkları kapattın, perdeleri iyice çektin pencerenin ışık sızan
yerlerine daha sonra... Vedalaştın bir çok kişiyle belki de çok canın acıyarak...
Benimle de vedalaştın mı acaba? Ya da sen vedalaşırken, ben vedayı anlayabildim
mi? ********** 17.Mart.1987... Lise 1’deydim. Akşam okul
çıkışı o yaşın gerektirdiği ve verdiği beklentilerle dolu heyecanla, aynı mahallede oturduğum
arkadaşım Ümit ve ben okuldan evlerimize doğru seğirttik. Bizim apartmanın kapısının önünde
vedalaştık. Evimin kapısını çaldığımda kim açtı hatırlamıyorum, hatırladığım en net şey evin
inanılmaz kalabalık olduğuydu. Kalabalığı hep çok sevmişimdir, o yüzden önce içimde bir çok keyifli
his canlandı... Ta ki Deniz içeriden seslenene kadar, “Haluk Ağabey, baban öldü!..” **********
Erkekliğin, insanlığın özünü senden öğrendim.
Farketmeden... ********** Daha önce senin Babalar Günü’nü hiç kutladım mı inan
hatırlamıyorum. O zamanlar kutlanıyor muydu, onu da hatırlamıyorum. |
|||
Yazarın Diğer Yazıları | |||
- Bebek - Güven bana... - Unutmayacaksın - Bir varmış... - Alacak-verecek... - Sınav... - Pencere - Değiştir... - Öğle yemeği… - Bak, yine yaptın... - İyi ki... - Beni bul! - Yamuk - Yeni... - Lunapark… - Anlamı var... - Biliyor musun? - Gün... - Yaşamın… - Pofu, Pamuk, Nejat, Mişa... - Gitmek... - Yalnız!.. - Ve top ağlarda... - Bana... - Gücüne güç katmaya geldik... - Can Cin Cun... - İyi ya da kötü... - Kendine gel... - Ben kumralım di’mi anne? - Belirsiz... - Hiç sormadım ki!.. - Hayatının tamamı... - Oyuna devam... - Devam et... - Korkuyor musun? - Ben ağladım, o gitti... - Al senin olsun... - Sadece yap... - Korkma... - Hepsini isterim... - Sen gideli... - Hepsi senin... - Güzel bir hayat seç kendine... - Sen büyü, ben bekliyorum... - Aşık olacaksın... - Babamdın!.. - Büyüyorsun işte!.. - An... - Ben küçükken... - Umut, Tanrı’nın lütfuyla yaşayamayanlar içindir... - Sen de kendi hikayelerini yaşayacaksın kızım... - Evet, hâlâ yaşıyorum!.. - Ne yapacak şimdi yavrucak? - Aç gözlerini!.. - Pinokyo ve ben (2) - Pinokyo ve ben (1) - "Erkek adamı kurtarmak" - Uyan yakışıklı, sabah oldu... |
anneoluncaanladim.com'u ziyaret etmek için tıklayın |
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE |