Söylemiştim; sadece sana yazıyorum kızım. Sana hikayelerimi yazıyorum. Sana aşklarımı, acılarımı yazıyorum. Sana yolculuklarımı yazıyorum...

Hepimiz yolculuklardayız, öyle ya da böyle... Hepimiz öğrendik, doğru ya da yanlış... Hepimiz denedik, başarılı ya da başarısız...

Hepimiz kendi hikayelerimizi yazıyoruz, güzel ya da çirkin...

Sen de yaz...

**********

“Niye yazıyoruz ki, sadece bize kalacak(!) bir şeyse” diye düşünüyoruz bazen. Ve anlamsızlaşıyoruz. O zaman anlatmaya başlıyoruz, ona, buna, herkese... Bu da yetmiyor bir süre geçince, çünkü işe yaramıyor. Tatmin olamıyoruz bir türlü, yine anlamsızlaşıyoruz...

Sonra bazılarımız günün birinde ebeveyn oluyor ve “Hah” diyor, “İşte bütün hikayelerimi, bilgilerimi, öğrendiklerimi işe yarar bir şekilde anlatacağım ve devamımı sağlayabileceğim artık... Benim deneyimlerimden gerçekten faydalanarak benim düştüğüm yerlerde düşmeyecek, benim girdiğim çukurları benim uyarılarımla farkedecek bir canlı var ve ben bu canlıyı çok seviyorum. En çok ona faydam olsun istiyorum...”

Böylece anlamlanıyoruz(!)..

**********

Ben de sana kendi hikayemi anlatıyor, kendi yolculuğumu örnek veriyorum. Bazı yerlerde “bizim ortak hikayemizi” yazdığımı da düşünüyorum.

Biliyorum, tökezleyeceğin yeri sana göstersem de, tökezlemen gerekiyorsa yine de tökezleyeceksin. Bu şey sana acı verir desem de, o acıyı çekmen gerekiyorsa çekeceksin.

Yaşaman gerekeni yaşayacaksın, benim yaşamanı istediğim şeyleri değil.

Olmayı istediğini olacaksın, olmanı istediğimi değil.

**********

Sadece senin hikayelerin senliğe katkıda bulunacak. Sadece senin yolculukların sana yolculuk gibi gelecek. Aşk senin yaşadığın aşk, acı senin acın olacak... Yani, sadece kendi hikayelerini yaşayacaksın...

Yazdıklarımın bendeki etkisinin sende oluşamayacağını biliyorum, ama yine de yazıyorum. Senin hikayeni seyrederken, hatırlıyorum, kendi hikayemin artık tozlanmış sayfalarını... Şaşırıyorum...

Bu arada, bekliyorum, senin hikayenin her bir sonraki sayfasını, senin hikayenin kahramanı olan senin başından neler geçeceğini, bana unuttuğum daha neleri hatırlatacağını.

Sen kendi hikayelerini yaşacaksın, ben de yanında olacağım, olabildiğim sürece. Elini tutacağım, seni çekiştirmeden...