|
|||
Ben ağladım, o gitti...
Daha 18 yaşına basmamışken,
bir kadına aşık oldum. O da daha 20’ye basmamıştı. Birbirimizin dilini bilmeden, dokunmadan
birbirimize aşık olduk. Önce aşık olduk, gülümsedik birbirimize, sonra dokunduk... Aradan bir ay
geçti, Sam Brown bile “Stop” dedi. Ama o durmadı. Ben ağladım, o gitti...
Benim ilk aşkım buydu işte... 20 yıl
önce... Adresini ezberlemiştim bavulunun üzerindeki mavi etiketten. Farkettim de, şimdi
hala ezberimde... Peki bir satır yazdım mı?
Günlerimiz birlikte geçiyordu bir şekilde. Ben
konuşuyordum, o konuşuyordu, anlamıyorduk. Birbirimize gülümsüyorduk sadece. Sonra bir gün o
yüzerken ben kibrit çöpleriyle kuma yazdım: “I love you”... O gelince denize kaçtım. Döndüğümde
gülümsüyordu, utançtan kıpkırmızı olup, ayağımla kibrit çöplerini dağıttım. Kalktı, beni
öptü... Bir kere sarılarak dans ettik, bir ay bitti...
O otobüse binip
gidecekti, ben kalacaktım. Ve bir daha görüşmeyecektik. Ve ben bir daha bu kadar çok sevmeyecektim.
Otobüse binmeden önce sarıldık, sarıldık, ama gülümsedik. Gülümseyerek başlayan tanışıklığımızı
gülümseyerek bitirmemiz lazımdı sanki. Önce vücutlarımız ayrıldı birbirinden, sonra yüzlerimiz, en
son ellerimiz... 302S otobüsün merdivenlerinden çıktı ve yerine oturdu. Biletini ben almıştım;
“Bayan yanı”... Hemen penceresinin altında yerimi aldım. Gözlerine baktım gülümsedim, ağladım. Sonra
daha çok ağladım, daha çok, daha çok... O da... Otobüs hareket etmek üzereydi,
koştum, muavine kısaca yalvarıp, hemen otobüse girdim. Sarıldım sımsıkı ve gözyaşlarımı da yanında
götürmesini sağladım. Onunkiler hala gömleğimde... Ben ağladım, o gitti...
Artık mutlu
olamazdım. Artık aşık olamazdım. Nasıl unutabilirdim ki?
Sana yazıyorum ya bütün bunları. Sakın sanma ki; bu
geçmişe bir özlem, yaşanmamış anıları yaşama arzusu, insanın eksik hissetmesi kendini... Aksine az
biraz tamlığım varsa hayatta, bütün bu yaşananlar sayesindedir en çok. Sana yazıyorum
ki bunları, sadece bil diye...
Aynı cümleleri daha önce de sana
yazmıştım. Bir gün gelecek aşık olacaksın. Aşkla büyüyeceksin, aşkla düşüneceksin, aşkla değişeceksin, aşkla arayacaksın... O günden sonra hep aşkla yaşayacaksın, hep... Başka çaresi yok...
|
|||
Yazarın Diğer Yazıları | |||
- Bebek - Güven bana... - Unutmayacaksın - Bir varmış... - Alacak-verecek... - Sınav... - Pencere - Değiştir... - Öğle yemeği… - Bak, yine yaptın... - İyi ki... - Beni bul! - Yamuk - Yeni... - Lunapark… - Anlamı var... - Biliyor musun? - Gün... - Yaşamın… - Pofu, Pamuk, Nejat, Mişa... - Gitmek... - Yalnız!.. - Ve top ağlarda... - Bana... - Gücüne güç katmaya geldik... - Can Cin Cun... - İyi ya da kötü... - Kendine gel... - Ben kumralım di’mi anne? - Belirsiz... - Hiç sormadım ki!.. - Hayatının tamamı... - Oyuna devam... - Devam et... - Korkuyor musun? - Ben ağladım, o gitti... - Al senin olsun... - Sadece yap... - Korkma... - Hepsini isterim... - Sen gideli... - Hepsi senin... - Güzel bir hayat seç kendine... - Sen büyü, ben bekliyorum... - Aşık olacaksın... - Babamdın!.. - Büyüyorsun işte!.. - An... - Ben küçükken... - Umut, Tanrı’nın lütfuyla yaşayamayanlar içindir... - Sen de kendi hikayelerini yaşayacaksın kızım... - Evet, hâlâ yaşıyorum!.. - Ne yapacak şimdi yavrucak? - Aç gözlerini!.. - Pinokyo ve ben (2) - Pinokyo ve ben (1) - "Erkek adamı kurtarmak" - Uyan yakışıklı, sabah oldu... |
anneoluncaanladim.com'u ziyaret etmek için tıklayın |
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE |