22 sene oldu sen gideli. Sen gideli, ben geleli...

Kızımı tanıştırmıştım seninle hatırlarsın... Tanıştığınız gün, senin üzerinde biten otların arasındaki bir salyangoz kabuğunu yanına almıştı. Geçen gün bana verdi, “Al” dedi, “Bu senin babanın salyangozunun kabuğu”...

Sen gidince ben değiştim, dünya da hemen değişti...

Gözlerimle önce arka tarafı taradım, ağladım; sonra ileriye çevirdim bakışımı, ödüm patladı. Ağlamak veya korkmanın o anda bir işe yaramadığını anladım ve büyüdüm hemen... Kollarımı sıvadım, bir yandan ağlamaya ve korkmaya devam ederken...

Çok zaman geçti... Ağlamalar azaldı artık ama korku devam ediyor. Kolum hep sıvalı...

Hiç korktuğunu görmedim ki, o yüzden sana soramadım zamanında, “Babalar korkar mı” diye...

Unutturma, hatırlat soracağım...

Bazen gidenlerle birlikte gider ya kalanlar, bende tam tersi oldu; sen gittin ben geldim...